Enürezis üriner kontrol sağlanması gereken yaştan sonra görülen istemsizce idrar kaçırmadır. Enürezis yaşayan çocukla kızgınlık, utanç, içe kapanıklık, yalnızlık duygularını sıkça yaşarlar. Enürezisin kendisinden çok çevrenin ve özellikle ailelerin yanlış tepkileri çocuğa zarar vermektedir. Cezalandırma yöntemleri, aşağılama, dışlama çocuk üzerinde ömür boyu sürecek etkiler bırakır ve farklı psikiyatrik sonuçlara yol açabilir.
Enürezisin bir çok nedeni olabilir. Ailede benzer öykünün bulunması yani genetik faktörler çocukta bir yatkınlık oluşturmaktadır. Ailesel diğer faktörler olarak sosyoekonomik düzeyin düşük olması, kalabalık bir evde yaşamak, yeni bir kardeş sahibi olma ve ilgi kaybı nedeniyle duyulan kıskançlık olduğu görülmektedir. Bunların yanı sıra uyku bozuklukları da enürezisin nedenlerinden biridir. Ayrıca mesane ile ilgili faktörler, hormonel bazı bozukluklar, idrar yolu enfeksiyonları, leker hastalığı, nörolojik bozukluklar ve farklı bir çok sorun enürezise neden olabilmektedir. Bu nedenle doğru tedaviyi uygulayabilmek için tam fiziksel muayene şarttır.
Enürezis tanısı koyabilmek için çocuğun 4 yaşını geçmiş olması gerekir. Primer enürezis idrar kontrolünün doğumdan itibaren hiç sağlanamamasıdır. Sekonder enürezis ise idrar kaçırmanın 6 aylık kuru bir dönemden sonra başlamasıdır.
Bir çok aile enürezisi bir hastalık olarak kabul etmemekte ve tedaviye yaklaşmamaktadır. Ancak tedavide geç kalınması sosyal ve psikolojik olarak pek çok probleme yol açabilmektedir. Enüresizin pek çok tedavi yöntemi bulunmaktadır. Ailenin problemi tanıması, çocuğa vereceği tepkileri düzenlemesi her yöntemin ilk basamağıdır. Çocuk ve aile tedavinin aktif bir parçasıdır. Hastaların günlük sıvı alımları düzenlenir, özellikle akşam saatlerinden sonra sıvı alımı oldukça sınırlandırılır. Kafeinli içecekler, gazlı içecekler ve tuzlu gıdalar tüketilmemesi önerilir. Gerektiği durumlarda ilaç mutlaka kullanılmalıdır. Alarm uygulamaları, tuvalete gitmeyi özendiren etkinlikler veya ödüller, gece uyandırma, motivasyon gibi uygulamalar tek tek ya da birlikte denenebilmektedir. Bunlara ek olarak psikoterapi uygulamaları da mutlaka önerilmektedir.
Enkoprezis ise bazen idrar kaçırmanın da eşlik ettiği dışkı kaçırma problemidir. Bunun bir nedeni kabızlıkla birlikte acı çeken ve korkan çocuğun tuvalete çıkmaktan korkması ve dışkıyı geciktirmeleri sonucu taşma yaşamalarıdır. Çocuğun doğru tuvalet eğitimi almaması nedeniyle dışkı denetimi sağlayamaması bir başka nedendir. Ayrıca bölgedeki sinirlerin veya kasların gelişmemesi, nöral problemler ve benzeri biyolojik sorunlar da enkoprezise neden olabilir. Sosyal etmenlerden bahsetmek gerekirse yeni bir kardeşin doğumu, yaşam düzenindeki ani değişimler, bir yakının kaybı, travmatik olaylar veya otoriter ve cezalandırıcı ebeveyn dışkı kaçırma problemi doğurabilmektedir.
Eğer kabızlık gibi fiziksel bir sorun söz konusuysa laksatifler veya farklı sorunlara yönelik ilaç kullanımı muhakkak gerekmektedir. Psikolojik veya çevresel faktörler söz konusuysa psikoterapi, aile eğitimi, aile danışmanlığı, motivasyon ve uzman tarafından uygun görülen farklı yöntemler ebeveyn uzman işbirliği içinde planlanmalı ve uygulanmalıdır.
